środa, 5 grudnia 2012

Trochę ruchu i człowiek się gubi ;)


Wczoraj pisałam trochę o zmianach w jadłospisie - taki mały czubek góry lodowej. Dzisiaj powiem trochę o tym, jak zaczęła się moja przygoda z ćwiczeniami.

Nie zawsze było łatwo. Nie ćwiczyłam na wf od podstawówki, nie ciągnęło mnie do gier podwórkowych - wolałam czytać książki, leżeć przed tv itd. Jak łatwo się domyślić nie odbiło się to zbyt korzystnie na mojej formie.
Pod koniec liceum zaczęłam chodzić na zajęcia fitness, ale ta przygoda trwała za krótko - poszłam na studia, potem wyjechałam jako au pair i miałam za dużo ciekawych rzeczy do zrobienia, imprez do zaliczenia, żeby zawracać sobie głowę ćwiczeniami - zawsze znalazła się jakaś wymówka (a w większości wymówki są strasznie, strasznie bezsensowne! uwielbiam:


  ).

W międzyczasie przewinęło się oczywiście wiele "mądrych" diet typu kopenhaska, kapuściana, cambridge i inne.. totalnie rozwalałam sobie metabolizm, choć tak naprawdę wcale nie byłam gruba..

Jakieś 6 lat temu postanowiłam wziąść się za siebie - przesadziłam trochę i przy wzroście 167 cm ważyłam 64 kg - to nie były mięśnie niestety. Zdrową dietą (wykupiłam wówczas Vitalię) i ćwiczeniami na rowerku stacjonarnym w ciągu 3 miesięcy zeszłam do wagi 55-54 kg. Nie były to mięśnie, byłam chuda, ale czułam się lepiej - dieta powodowała, że miałam więcej energii, a ćwiczenia na rowerku nie były w ogóle forsowne - siadałam i jechałam godzinę, czasami nawet 3-4 w ciągu dnia - nie zwracając uwagi na tempo, oglądałam np tv. Niestety jakieś 1,5 roku później, kiedy przeprowadziłam się do mojego faceta, trochę za bardzo zaczęliśmy dogadzać sobie fast foodami - oboje chudzi, nie przejmowaliśmy się tym, jak to na nas wpłynie. Tak bardzo powoli przybieraliśmy, aż któregoś dnia ja ważyłam prawie 70 kg, a on z około 70 kg - przeszedł na ok 110.. Kiedy się zważyłam, to mną wstrząsnęło - nigdy w życiu tyle nie ważyłam. Nigdy nie było tak, że miałam wrażenie, że moje spodnie zaraz pękną. To było straszne. Nie miałam na nic siły.

Wykupiłam wtedy znowu dietę na vitalii - w maju tego roku - o tym pisałam w poprzedniej notce. Niestety choć traciłam na wadze, nie było to takie tempo, jakiego bym chciała - wtedy oczywiście zależało mi na czasie - miałam swój własny motywator, jakim były plażowe wakacje we wrześniu.

Wertując blogi Vitalii przypadkiem zobaczyłam zdjęcia przed i po dziewczyny, która ćwiczyła 6week6pack Jillian Michaels. Pomyślałam, że to nie tak długo, a efekt był fantastyczny. Szukałam, szukałam, aż znalazłam 30 day shred. Nie było łatwo. Wstawałam codziennie ok 45 min wcześniej, niż do tej pory, ćwiczyłam, prysznic i do pracy. Nie miałam hantli - ale miałam kartony z mlekiem, butelki z wodą mineralną.


Pierwsze dni to był koszmar - przy "skakance" i pajacykach zatykało mi uszy jak kiedy zmienia się ciśnienie gdy jedziesz tunelem ;))) wstyd mi teraz bardzo :) mimo to nie  poddałam się. Po jakimś czasie uwielbiałam Jillian - czytałam o niej sporo, jej podejście do mnie przemawiało. Po ukończeniu shreda miałam dużo lepszą formę, straciłam sporo cm, waga nareszcie ruszyła. Postanowiłam podnieść poprzeczkę, zaczęłam Body Revolution. U mnie to trwało dłużej, niż 90 dni - miałam wyjazdy, dni przerwy, ale dałam radę i jestem zupełnie inną osobą.

Mniej więcej w połowie dokupiłam sobie hantle 2 i 4 kg, matę do ćwiczeń, zaczęłam pić białko po każdym treningu.

Podczas tak długiego programu ćwiczeniowego zmienia się nie tylko ciało. Zmienia się całe podejście do siebie, do problemów - można się niesamowicie wyciszyć i udowodnić sobie, że stać cię na więcej, niż myślisz. Wiem, że to brzmi wzniośle ale też wiem, że doskonale zrozumieją mnie osoby, które przeszły taką przemianę.

Dodam, że w międzyczasie byłam tak zmotywowana, że zaczęłam swoją kulawą przygodę z bieganiem (kulawą, bo zipałam ledwo robiąc biegi np 3 min bieg, 1 min marsz itd) i sprawdzałam inne programy.

Straciłam ponad 12 kg i zeszłam z 36 do 24 % tłuszczu w ciele (wg przelicznika na Vitalii). Żeby zobrazować wklejam obrazek, jaki niedawno tu wrzucałam - to jest porównanie sylwetek 3d przed i po. Ostatnia mała jest z innej strony dla porównania :)





Obecnie podeszłam do Insanity (Shaun T). Dzisiaj robiłam już drugi fit test. Oczywiście, że nie nadążam za grupą i w czasie ćwiczeń zastanawiam się, czy mnie pogięło :) ale satysfakcja potem jest niesamowita. Teraz już nie chodzi tylko o to, jak wyglądam, czuję się super podwyższając sobie poprzeczkę, osiągając lepsze wyniki. Buduję siłę i charakter.Co więcej staram się motywować ludzi. Bardzo często dostaję wiadomości z pytaniami - tak jak pisałam poprzednio - staram się udzielać rad na podstawie własnych doświadczeń, sukcesów i porażek. Dostaję też wiadomości z informacją, że kogoś zainspirowałam i spróbuje się postarać. To bardzo fajne i pisze o tym nie po to, żeby udowodnić komuś, że jestem taka fajna, kul, oh, ah. Nie. Chodzi mi o to, jak bardzo człowiek może się zmienić w ciągu zaledwie kilku miesięcy, poświęcając tylko pól godziny swojego czasu.


Oczywiście zgadza się, że na tego typu portalach ludzie psują atmosferę - dlatego kiedyś wypowiadałam się więcej, teraz nie mam zbytniej chęci czytać coniektórych bzdur, niemniej jeśli ktoś naprawdę potrzebuje - zawsze chętnie odpowiem, pomogę. Mnie nikt nie przeprowadził przez początki, przeszłam przez to sama, bardzo dużo szukałam, popełniałam błędy i nadal to robię, na nich się uczę. Co będzie dalej? Zobaczymy :)

Na forum before-after.pl został umieszczoy fajny filmik motywacyny, polecam :) :


Nie warto rezygnować dlatego, że nie idzie. Chodzić też nie nauczyliśmy się od razu, tylko trwało to trochę czasu, kosztowało trochę bólu i upadków ;)

7 komentarzy:

  1. To niezła historia :)
    Fast foody niszczą organizm :/ Masakra, takie niby zwykle jedzenie, a ile problemów,człowiek sobie nie zdaje sprawy;/
    Masz rację,nie warto się poddawać,jesli coś nie wychodzi. Trzeba brnąć w to dalej,aż w końcu będzie wychodzić! Jak ćwiczyłam pierwszy raz z E.Ch to po kilku minutach myślałam,że nie dam rady,ale jakoś się udało. Do tej pory nie jest lekko,ale jak wiadomo, trzeba trochę wysiłku,żeby coś osiągnąć:)

    Powodzenia:)!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dzięki :) Ja tak miałam z Turbo Fire - nie nadążałam, myliłam kroki, wkurzyłam się, wyłączyłam po 20 minutach - a chwilę potem zmobilizowałam się i stwierdziłam, że wjechało mi to na ambicję ;D po kilku razach było już lepiej.

      Jeśli chodzi o fast foody to najgorsze jest to, że człowiek nie zdaje sobie z tego sprawy, jak to źle działa. Jeszcze niedawno w pracy codziennie zamawialiśmy naleśniki np z serem i salami, do tego duuuużo sosu czosnkowego. Niby naleśnik to nie fast food, a jednak.. szkoda gadać :)

      Usuń
  2. Nasze doświadczenia najlepiej nas kształtują.

    OdpowiedzUsuń
  3. Piękny post, gratuluję raz jeszcze samozaparcia i wytrwałości. I cieszę się, że napisałaś go dziś bo miałam dziś moment załamania, cardio1 ledwo przetrwałam do końca ale udało się. Nie poddam się.

    Cieszą mnie wzmianki o Jillian w Twoich postach, uwielbiam ją i jej zachowanie podczas treningów.

    Wiem, że wszystko wymaga czasu, hodowałam tłuszcz prawie 30 lat, a po niecałych dwóch miesiącach wyglądam efektów na miarę miss fitnes, takie posty sprawiają, że troszkę stopuję i zdaję sobie sprawę, że za dużo wymagam.

    Pierwszy filmik fantastyczny! Powinien obejrzeć go mój mąż, przytacza mi wszystkie wymówki jakie tam pokazano. To, że ja nie odpuściłam sobie ani jednego dnia ćwiczeń pomimo przeziębienia, bólu w łydce etc.na niego nie działa. Zobaczymy jak zareaguje na to.

    Zauważyłam, że czasami a forach dot. diet i zdrowego stylu życia wypowiadają się osoby wszechwiedzące, z klapkami na oczach na opinie innych. Ale Twój blog to Twoje miejsce i zdecydowanie opowiadam się za większą ilością takich informacji, gdyż są naprawdę wartościowe i dobrze wpływają na np. mnie.

    Wybacz, jeśli chaotycznie to napisałam ale miałam tyle myśli w głowie, że pisałam jak leci ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. bardzo przydatny post! zgadzam sie w 100 procentach z tym co piszesz. na dodatek podziwiam - cwiczysz insanity

    OdpowiedzUsuń
  5. ja dziś właśnie zaczęłam Jillian ;D ciężko było, ale przyjemnie;)

    OdpowiedzUsuń
  6. świetny post :) co do tycia razem z chłopakiem to u mnie było podobnie ;o poza tym to wszystko co napisałaś jest bardzo motywujące hmm może też poszukam jakiegoś programu ćwiczeniowego :D

    OdpowiedzUsuń